నగరపు ఆత్మ  

అతడు నగరం యొక్క అశాంతితో కుతకుతలాడే ఆత్మని అనుభూతి చెందాడు, 

దాని అంతఃకుహరపు ప్రతి కదలికకు, 

అలజడికి అతడు శ్రధ్ధగా స్పందించాడు. 

విష సర్పపు వేయి శిరస్సుల కదలికలోని అంధకార సౌందర్యాన్ని 

అంతఃనేత్రంతో దర్శించాడు. 

బడబడమని కరుకు శబ్దాలు చేసే యంత్రాల గుబులుని అతడు విన్నాడు.

అతడు నగరపు అలమటించే రోదనను విన్నాడు. అది అతని దేహంలో భాగంగా మారిపోయింది.

ఒక్క శబ్దాన్నీ వదలకుండా ఆతడు నగరాన్ని, దాని కల్మష సౌందర్యాన్ని విన్నాడు, చూసాడు, అనుభూతి చెందాడు.

ఒంటరితనంతో ఇప్పుడు అంతా నగరమే, ప్రతి చోటు ఒక నగరమే.

ఆ ఒంటరి ప్రేమికుడి దిగులు పరిమళంలా నగరమంతా పరివ్యాప్తమై విస్తరించింది. 

ఆలస్యంగా నిద్రపోయిన ప్రజల చేతనను దక్షిణపు గాలిలా వేకువ జామున స్వస్థపరచడానికి ప్రయత్నించింది.

[Ritual(2000) (Japan) చిత్రాన్ని చూసాకా నాకు కలిగిన అనుభూతిని ఇలా రాసుకున్నాను]